mánudagur, janúar 30, 2006

Alls konar ormar

Andri hefur fengið óvenjulega mikinn frið fyrir SMS-skilaboðum frá móður sinni undanfarið. Þess vegna taldi ég að ástæða væri til að senda honum þetta:

Minn galni grasormur
því hoppar þú eins og gormur
um hæð og sund
með létta lund
alveg eins og Siggi stormur.

Aldrei varð ég orðlaus á ævinni nema þá

Hvers vegna í ósköpunum er það svo að hæfileikarnir bregðast manni alltaf þegar verst stendur? Um helgina fór ég í æfingaferð um Reykjanes með félögum mínum úr Leiðsöguskólanum. Ég ætlaði auðvitað að slá í gegn og slá um mig með mikilli þekkingu á sögu og landafræði Reykjanesskagans en þegar til átti að taka missti ég málið eftir tvær og hálfa mínútu með hljóðnemann vegna þess að ég mundi ekki enska orðið sem ég þurfti á að halda einmitt á því augnabliki. Í raun hefði ég átt von á að flest annað myndi henda mig en það að verða orðlaus en þannig var það nú samt. Þetta var verðmæt lexía engu að síður og kannski að ég undirbúi mig ögn betur næst.