Fáfræði er uppspretta alls ills

Ég rakst á það á blogginu hennar Nönnu Rögnvaldar að efnafræðistúdentinn, sonur hennar, sé á leið á námskeið um heterohringi. Að sjálfsögðu varð ég að komast að því hvers lags baugar þetta myndu vera svo ég sendi syni mínum SMS. Hann og efnafræðistúdentinn eru nefnilega næstum í sama fagi. Enn hef ég ekki fengið svar þrátt fyrir örvæntingarfulla ítrekun og velkist því enn í villu og svíma. Það er eiginlega ómögulegt að vita ekki hvað heterohringir eru. (Ég er nefnilega vona að þetta hafi eitthvað heterosexual fólk að gera.) Reyndar sagði ég í SMS að drengurinn ætti að ekki að hafa fyrir að svara ef þetta væri eitthvað sem saklausar mæður vildu ekki frétta neitt um frá sonum sínum. Kannski er það ástæða þagnarinnar.

Freyjugleði

Gummi kom heim á föstudaginn og það var dásamlegt að fylgjast með viðbrögðum Freyju þegar hann kom. Hún bókstaflega trylltist. Hann stóð í heimkeyrslunni og ég opnaði hliðið. Fyrst gekk hún varlega í átt til hans, líkt og hún væri ekki alveg viss um að hún þekkti hann. Gummi kallaði þá á hana og þá missti hún gersamlega stjórn á sér, ýlfraði og vældi, fleygði sér í jörðina við fætur hans. Síðan hjóp hún fram og aftur eftir heimkeyrslunni og það var eins og hún vissi ekki hvar hún ætti að vera. Eftir smástund róaðist hún og gat heilsað honum almennilega. Ræfillinn litli sleikti hann og kyssti svoleiðis í bak og fyrir og ætlaði aldrei að hætta. Mín elskulega fjölskylda er auðvitað búin að finna skýringu á því hvers vegna tíkin gladdist svona yfir heimkomu Guðmundur, nefnilega þá að hún hafi verið svona ofboðslega fegin að þurfa ekki að vera ein með mér lengur. Sá sem á mitt fólk að þarfnast ekki óvina.