Kreista frosk og klípa frosk berja frosk í klessu

Heimili mínu hafa bæst tveir fjölskyldumeðlimir. Þau Gréta og Óðinn, eiturgrænt froskapar með rauðan mallakút sem er alsettur svörtum doppum. Ég reyndi að sýna Freyju annan froskinn en hún fékk ekki gott næði til að skoða hann því dóttir mín argaði látlaust á mig að skila kvikindinu. Alveg eins og illa haldin ungamamma að sjálfsögðu. Kettirnar hafa enn ekki uppgötvað, eins og kettir Helenar systur gerðu á sínum tíma, að froskabíó er ágæt afþreying yfir daginn. Þá situr köttur við froskabúr og fylgist með hverri hreyfingu sinna grænu vina. Í hausnum á mér syngur hins vegar setning úr ævintýramynd sem einu sinni var sýnd í Sjónvarpinu á aðfangadag þegar ég var barn. Risastórt blátt, loðið tröll að hætti Prúðuleikaranna gekk um og leitaði að Kermit. Tröllið tautaði fyrir munni sér: Kreista frosk og klípa frosk, berja frosk í klessu.

Stórir og litlir fiskar

Nú berast fréttir af því að engin loðna finnist nokkurs staðar í kringum landið. Ég get ekki annað en verið fegin að Gummi er ekki lengur að elta þann fisk. Hann er á grálúðuveiðum vestan af landinu en ég velti því alvarlega fyrir mér hvort ekki væri vænlegra að fá hann í land til að stunda gullfiskaveiðar í heitu lóni við Húsavík. Um daginn voru nefnilega fréttir af því í blöðunum að risagullfiskur hafi fundist dauður á floti í þessu lóni. Að mínu mati er hér komin kjörið tækifæri til að skapa nýjan atvinnuveg í landinu. Engin ástæða til að láta gullfiska drepast úr elli. Nú fyllum við Bláa lónið og heitu böðin í Mývatnssveit með gullfiskum og síðan mun renna gullæði á landsmenn. Hver sem vettlingi getur valdið veður um í gruggi og sulli með net og veiðir gullfiska. Love it.