Halaklipptur blómvöndur

Við Freyja brugðum okkur í göngu í Kópavogsdalnum í sól og tæplega þrjátíu stiga hita. Við vorum báðar ákveðnar í að líklega myndi hitinn ná að drepa okkur. Ég rakst á glæsilega þúfu af axhnoðapunti og tíndi mér góðan vönd. Hróðug gekk ég heim á leið með þessi glæsilegu strá og sá fyrir mér hvernig þau myndu skreyta borðstofuna mína og gera hana enn gestavænni. Skyndilega heyrði ég hramms og skell í skolltum og vöndurinn minn leit út eins og halaklipptur hundur. Allir þykku, fallegu brúskarnir fremst á stráunum höfðu verið klipptir af með sterkum skoltum gula hundsins sem gekk við hliðina á mér. Ég hundskammaði tíkina en ekki var að sjá að hún skammaðist sín neitt sérstaklega mikið.

Enn af GIN-gleðinni

Einn skipverja á Guðmundi í Nesi var áður með Gumma á Pétri. Hann og kona hans voru þarna með litlu dóttur sína. Hún er aðeins tveggja mánaða gömul og alveg yndislega, lítil og fíngerð. Hún var ótrúlega vær og góð og svaf af sér mestu lætin þótt á tímabili þyrfti barnfóstran hennar að taka hana að sér og vagga henni svolítið. Ég dáðist að dugnaði mömmu hennar að ferðast með svona lítið barn. Ég man sjálf hvað það gat verið mikið fyrirtæki að taka saman allt sem þurfti til að tryggja velferð ungbarns og það var ekki laust við að stundum kysi maður að sitja heima fremur en að setja saman allan þann farangur. En fyrir okkur hin var það einstök ánægja að fá ða sjá litla barnið og njóta nærveru þess. Það er líka ótrúlegt hvað þessi litlu kríli sem virðast svo viðkvæm og brothætt hafa mikla aðlögunarhæfni og styrk.