Krabbaklær og ullarflóki

Andri er kominn heim og ræfillinn fékk senda þessa vísu áðan:

Ó minn súri krabbi.
Hvar ert þú á labbi?
Úti í mó
að tína ló
eins og þinn argi pabbi.

Sælir þvottadagar

Þvottavélin hans Andra er biluð og undanfarna daga hefur þessi elska birst jafnreglulega og farfuglarnir í dyragættinni hjá mömmu sinni með fullt fangið af þvotti. Hann þvær og hverfur síðan en það góða við þetta er að hann þarf að sækja þvottinn. Jibbí, ég er hugsa um að halda rúmfötunum hans í gíslingu og láta aðeins fá eitt stykki í einu. Það tryggir mér daglegar heimsóknir fram að jólum. (Hvað er þetta drengurinn er með fáeina kodda í rúminu sínu?)

Fýlulega Freyja

Freyja gerir það ekki endasleppt fremur venju. Á göngu í Kópavogsdalnum í gær velti hún sér upp úr einhverjum viðbjóði og ég hafði svo sem orðið vör við lyktina áður en ég fór í vinnuna. Þegar ég kom heim í gærkvöldi, nota bene, kl. 19.00 nennti ég ekki að baða hana og gerði mér vonir um að sleppa því mitt ólyktnæma nef greindi ekki lykt af kvikindinu þegar ég stóð í u.þ.b. 5 m fjarlægð frá henni. Mér fannst þetta bara ágætislausn þ.e. halda mér bara í þessari tilteknu fjarlægð frá þefdýrinu. Þá kom Eva heim og fýldi grön. Fjarlægðin hjá henni varð nefnilega að vera um það bil hálfur kílómetri til að hún skynjaði ekki lyktina. Ég neyddist til að baða hundinn til að barnið fengist til að borða og sofa í húsinu.