Talað við sjálfan sig

Ég er alveg skæð með það að tala við sjálfa mig í tíma og ótíma. Ég á ákaflega auðvelt með að halda uppi samræðum við sjálfa mig og stundum segi ég eitthvað upphátt gersamlega óvart. Þetta getur verið óskaplega vandræðalegt og hefur iðulega komið mér í koll. Í morgun t.d. var ég stödd niður í Kópavogsdal og var búin að halda uppi hörkusamræðum við sjálfa mig um heimspeki á göngunni. Á leið fram hjá fótboltavellinum fullyrti ég fullum rómi: „Þetta er hin versta hugsanavilla og alger rökleysa.“ Einhver mannvesalingur sem átti leið þarna um rak upp stór augu og horfði hvasst á mig. Ég reyndi eftir bestu getu að klóra í bakkann og hvæsti á hundvesalinginn sem skondraðist í kringum mig: „Já, þetta gengur alls ekki upp hjá þér, Freyja mín.“ Maðurinn hljóp við fót eins langt í burtu frá mér og hann komst.