Tækjafötlun mín segir til sín

Diktafónninn minn lét lífið um daginn. Ég settist ofan á hann og greyið var ekki sterkbyggðara en svo að þar með endaði það lífdaga sína. Ég bað Evu að kaupa nýjan fyrir mig í Fríhöfninni en Guðmundur komst í spilið og fékk hana til að kaupa ógurlega fullkominn digital diktafón. Hingað er blessað tækið komið og það er orðið ljóst að ég þarf meira en helgarnámskeið til að læra á þennan nýja diktafón. Ég efast ekki um það í eina mínútu að hann hengir upp þvott og fer út með hundinn ef rétt er á haldið en ég skil bara ekkert í þessu. Ég er búin að fara yfir leiðbeiningarnar fram og til baka og þar er ekkert sem útskýrir t.d. hvernig er hægt að taka upp í gegnum síma. Ekkert tæki fylgir sem ég get séð að henti til þess. Að vísu fylgir laus míkrófónn en hann er með klemmu á og hentugur til að festa við jakkaboðung eða slíkt en ég sé ekki að gott sé að festa hann við eyrnasnepilinn og tala þannig í síma. Svo er þarna einhver snúra sem ég held að sé til að tengja diktafóninn við tölvu að minnsta kosti er vandséð að hægt sé að tengja hana við síma. Til að taka upp þarf að velja um þrjár möppur A B og S. Ég sé ekki að neinn munur sé á A og B en S er ætluð til að taka upp fram í tímann og þá þarf maður að stilla inn tímann. Ég mun áreiðanlega alltaf stilla á vitlausa möppu því skjárinn er svo lítill að ég sé ekki á hann. Ég veit ekki hvað ég var að gera að leyfa að keypt yrði svona tæki handa jafntækjafatlaðri manneskju og mér. Ég get ekki lært að nota neitt flóknara en on og off takka. Það er alveg öruggt að ég á eftir að klúðra hverri einustu upptöku á þetta tæki. Týna viðtölum, geta ekki hlustað á þau þótt mér hafi tekist að taka þau upp og fleira og fleira. Þetta er skelfilegt ástand. Um þessar mundir leita ég með logandi ljósi að einhverjum skynsemdarmanni sem getur kennt mér að nota nýja tækið á einfaldan hátt og helst stillt það þannig að engin hætta sé á að ég klúðri nokkru. Á meðan reiti ég hár mitt og skegg í örvæntingu.