Slettur í sláturtíðinni

Andri kom hér í kvöld að hjálpa mömmu sinni að hreinsa portið. Hann hafði meðferðis háþrýstidælu tengdaföðurs síns og var vígalegur þegar hann var kominn í appelsínugulan regngalla og mundaði dæluna góðu. Ég horfði á Donald Trump reka einn vonarlærling og gáði ekki að pilti fyrr en þættinum lauk. Þá sá ég að hann lét dæluna ganga svo ég skipti mér svo sem ekki meira af því. Skömmu síðar kallaði piltur inn og lét vita að forstofan hefði fengið að kenna á dælunni. Ég fór niður og sá að ekki bara forstofan var á floti heldur var hugguleg tjörn í geymsluganginum og ofan á henni flaut ryksugan eins og sundfugl úr vísindaskáldsögu. Við tóku þrif og þvottar bæði á íbúðinni og pilturinn sem skilaði sér inn úr dyrunum var fallega kaffibrúnn af moldarslettum. Þegar ég sá andlitið á honum rifjaðist upp fyrir mér að maður nokkur á Vopnafirði hafði víst fengið á sig blóðgusu í sláturtíðinni og var ekki félegur. Einhver benti honum á þetta og hann svaraði: Já, það slettist í sláturtíðinni. Andri hefði sennilega getað tekið undir þetta en hann var kampakátur og sagði hress: Þetta var kannski aðeins of öflug buna. Þú vilt kannski að ég þrífi húsið með dælunni fyrir þig? Af einhverjum ástæðum afþakkaði ég en orðtakið að láta dæluna ganga hefur fengið nýja merkingu fyrir okkur mæðgin.