Lífið upp og niður, út og suður

Lífið hefur leikið mig hálfundarlega þessa dagana. Ég fór í próf á laugardaginn var og uppgötvaði þegar prófið var búið að sennilega hefði ég talað of lítið. That's a first. Ég komst líka að því nú í vikunni að maður getur ekki sofið fyrir alla vikuna um helgar jafnvel þótt maður sofi allan sunnudaginn. Vorhugurinn í veðrinu hefur ekki nægt til þess að ég spretti eins og engispretta fram úr rúminu um leið og klukkan hringir og hlaupi með hundinn fimmtán kílómetra hring um Kópavoginn. En ég hef notið þess betur að ganga með blessaða tíkin síðan veðrið fór að batna. Amm, jamm og jæja þannig er það nú. Kannski fer vorblíðan að setjast að í sálinni og eilífðarþreytunni að létta.