Error, error
Ég á það til að senda syni mínum SMS-skilaboð sem innihalda iðulega ekkert of gáfumannlegan texta. Vegna þessarar venju minnar er símanúmer hans orðið mér svo tamt að ég sló það óvart inn þegar ég var að senda föður hans indælan óð til að vekja hann svona í morgunsárið. Óðurinn var svona: Ég elska ungan mann. Gummi heitir hann. Indæll og sætur, já næstum því ætur. Ég ætla að knúsa hann. Einkasonurinn hringdi þegar honum bárust skilaboðin. Andri brostinni og helsærðri röddu: „Ég ætla að láta þig vita að ég afþakka í framtíðinni svona klám. Þú veist að ég er í Krossinum og má ekki við svona.“ Móðirin skömmustuleg: „Fyrirgefðu, ég veit ekki hvers vegna ég slysaðist til að senda þér þetta.“ Einkasonurinn alvöruþrunginni röddu og með þungri áherslu: „Það veit ég. Þú ert alltaf að senda mér einhverja vitleysu svo ég er ekkert hissa á að þú sláir inn númerið mitt í ógáti.“ Móðirin: „Jamm.“
posted by Steingerdur hin storskorna at 11:17 f.h.
1 Comments:
Það er út af svona mistökum sem maður á alltaf að sækja númerið beint í símaskrá símans. Eitt kvöldið ætlaði ég að senda Kristínu Önnu vinkonu minni sms með nýjustu harmsögunni sem ég hafði fundið á netinu. Við deilum gjarnan slíkum sögum hver með annari, enda verulega truflaðar á geði báðar tvær. Fyrir mistök sló ég hinsvegar inn vitlaust númer, en sá það aðeins um leið og ég hafði ýtt á send takkann. Skilaboð um hræðilegt morð á fatlaðri konu enduðu þannig hjá einhverjum sakleysingja úti í bæ. Mín einasta huggun er að viðkomandi aðili hefur skelfst svo við boðin að hann sendi ekki boð til baka, er sennilega búinn að breyta um númer.
Skrifa ummæli
<< Home