Já, stundum er botninn suður í Borgarfirði

Ég fór í kvennagöngu í gær og skemmti mér konunglega. Veðrið var dásamlegt, heil hersing af yndislegum kunningjakonum sem ég hafði ekki við að kyssa, enda með harðsperrur í vörunum í dag. Að vísu lenti ég í óvæntri uppákomu. Við mæðgur fórum saman í bæinn og Eva keyrði. Árný vinkona bauð mér að leggja í bílastæðahúsinu hjá sér sem ég var að sjálfsögðu alsæl með. Eva hitti Gretu og einhverja aðrai stelpu og ákveður að halda upp á daginn með þeim og fá sér eitthvað gott í gogginn. Ég kvaddi hana með kossi þegar hún fór en varð ekki jafnsæl þegar ég uppgötvaði örskömmu síðar eftir að hafa boðið systrum mínum far af alkunnri greiðasemi að stúlkubarnið var farið inn í Kópavog með bíllykilinn minn. Þetta var hálfbjálfaleg uppákoma. Eva varð síðan að keyra niður í bæ á litla bílnum til að láta mig hafa lykilinn. Já, það kemur fyrir fleiri en Bakkabræður að gleyma botninum suður í Borgarfirði.